vierde reisverslag over Pancasari

Lieve mensen,

Zoals ik jullie al beloofd had hier dan het verslag van mijn bezoek aan Pancasari. Ik zal beginnen met te vertellen waar Pancasari ongeveer ligt. Als je van Ubud {midden Bali} naar het noorden rijd, dan kom je halverwege een uitloper van de vulkaan Batur tegen. Je gaat daar dan ook flink omhoog. Als je dan aan je rechterhand het Bratanmeer tegenkomt met een prachtig tempelcomplex ben je bijna in Pancasari. Hier hebben wij erg veel kinderen ingeschreven omdat wij via Arie en Jeanne { Nederlands stel dat al 5 jaar op Bali woont en een hotel runt in Lovina} hoorden dat hulp voor scholing hier hard nodig is. Nou dat is dan ook voor 100 procent waar.

Wij zijn hier actief op 4 scholen: 2 lagere scholen, 1 junior high en sinds dit jaar ook op 1 senior
high. Ook hier een aantal mutaties van kinderen die om de een of andere reden zijn gestopt of zijn
verhuisd zonder adres achter te laten bij de school. Ik geef een aantal voorbeelden: 1 jongen is naar een moslim gemeenschap gegaan, en wordt daar al gesponsord; wij als stichting vinden dat een kind niet 2 keer gesponsord mag worden, 1 meisje is zwanger geworden, en van school gegaan. Dan dus nog een verhuizing en 1 meisje is naar een privé school gegaan. Hier kom ik zo op terug.

Op de eerste school waar wij binnenliepen was het hoofd van de school naar Singaraja een stad
die richting Lovina ligt. Er zaten 5 leraren in een kamer, en toen ik vertelde wie wij waren en wat we wilden doen nam eigenlijk niemand het initiatief. Er werd mij verteld dat ik maar een andere dag terug moest komen. Nou kennelijk kenden zij mij daar dus niet. Na een gesprekje met een jongedame die de leiding nam, was het binnen 5 minuten geregeld, en had ik alle kinderen die wij sponsoren op die school bij mij zitten. Ik ga jullie maar niet vertellen wat ik precies heb gezegd maar het was wel duidelijk. Op de andere scholen werden wij met open armen ontvangen en daar waren we wel erg blij mee. Op deze dag hebben wij met de 2 lagere scholen afgesproken dat wij de volgende dag graag de ouders op school wilden ontmoeten samen met hun kinderen. Dat is ook gebeurd, en dat zijn altijd wel erg leuke dingen. De gekheid op school als we foto’s gaan maken met de rest van de kinderen om ons heen die lopen te gillen en te schreeuwen, nou ja het was leuk. Gelukkig hebben we op 1 na alle kinderen kunnen ontmoeten, maar ik moet toch nog een keer terug voor 3 nieuwe kinderen op die school, dus dan hoop ik dat meisje ook op de foto te kunnen zetten.

Ik zou nog even terugkomen op het meisje, dat naar een privé school is gegaan. Dat vonden wij wel erg vreemd omdat een privé school gewoon toch een stuk duurder is. Dat zou toch reden kunnen zijn om dit meisje niet langer te ondersteunen. Gelukkig hebben we eerst ons licht opgestoken en zijn met haar (Kadek) gaan praten op haar nieuwe school (ook in Pancasari).. Zij vertelde mij dat ze erg graag Japans wilde gaan leren, en dat ze die lessen alleen maar op deze school kon volgen. Door de vele Japanse toeristen (en bedrijven) op Bali, heeft ze hiermee meer mogelijkheden om straks een goede baan te krijgen, heel slim van haar dus. Toen ik vroeg hoe ze aan het geld kwam om op deze school te komen vertelde zij mij dat ze hiervoor het geld had

gebruikt, dat over was van het sponsorgeld van het vorige jaar. En natuurlijk hoopte ze dat wij haar dit jaar ook wilde gaan sponsoren. Ik had er nog steeds een vreemd gevoel bij, maar op de een of andere manier voelde ik ook dat ik door moest vragen. Ik vroeg haar of ik haar die middag thuis mocht komen opzoeken, en na een twijfelachtige blik zei ze dat dat goed was. Nou dat was een erg grote verassing! Ze woonde met haar moeder niet in een mooi en/of groot huis, maar in een hutje waar ik erg van ben geschrokken. Het is gemaakt van alles wat er op het erf lag denk ik. Het wordt met zeiltjes en touwtjes bij elkaar gehouden en het water loopt zo naar binnen. Haar moeder is een aantal jaar geleden weduwe is geworden. In Bali is het gebruikelijk dat na het huwelijk, de man en vrouw bij familie van de man intrekt. Je moet je dus voorstellen dat de familie van die overleden man een probleem heeft. Zij moeten na zijn overlijden ook zorg dragen voor zijn vrouw en kinderen. Maar toen de familie zelf dat huis nodig had, kon Kadek met haar moeder vertrekken. Ze kunnen ook niet terug naar haar eigen familie, want dat hoort niet. Het eerste jaar hebben ze dus echt in de stal bij een koe geslapen. Dit jaar hebben ze met van alles en
nog wat een hutje voor hen gemaakt. Ik was erg emotioneel toen ik in dat hutje stond, en dacht:        DIT MOET VERANDEREN.

Natuurlijk beseffen wij als bestuur van scholingsprojectbali dat wij ons bij onze leest moeten houden, en daar is ook niets mis mee. Maar als je hier zo mee wordt geconfronteerd (en hier komen echt geen andere rijke westerlingen langs om hun portemonnee te trekken), kun je dat gewoon niet negeren. Als je dan als stichting voorbij gaat aan dit probleem van een van onze gesponsorde kinderen ben je de naam van de stichting ook niet waard. Daarom hebben wij als bestuur volmondig ja gezegd om een actie voor dit gezin op poten te gaan zetten. Samen met Arie en Jeanne hebben we geprobeerd om een indicatie te krijgen wat een nieuw huis
moet gaan kosten. Het wordt dan een huis op een betonnen fundering met een oppervlakte van 5 X 4 meter. Ik heb ook nog aangegeven dat er een plavuizen vloer in gelegd moest worden, en dat ik graag wil dat Kadek een aparte kamer zou krijgen { ze slaapt nu nog met haar moeder in 1 erg slecht bed}.
Kadek stond mij aan te kijken van, ja ja je kunt mij nog meer vertellen maar dat gaan jullie echt niet voor ons regelen. Ik zag daarbij ook wel de blijdschap van, o jee als dit toch echt mag gaan gebeuren.
De kosten zijn inmiddels bekend, en het hele huis, met tegels en een echt dak gaat ongeveer 2500
euro kosten. Ik dacht, dit moet bij elkaar te krijgen zijn. Ik heb contact gezocht met haar sponsor in Nederland en zij staan volledig achter het plan om dit ook echt te gaan realiseren. Inmiddels heb ik al toezeggingen ontvangen van ongeveer 1300 euro. Dit betekend dus kort gezegd dat we nog 1200 euro tekort komen. Ik doe dit niet elk jaar, dus maak je geen zorgen dat ik volgend jaar weer met iets anders kom, maar ik wil aan alle lezers vragen om ons hierbij te willen helpen en zo ja, dan een bedrag over willen maken naar de rekening van onze stichting. Zoals u weet hebben wij een ANBI status en kan het bedrag opgevoerd worden bij de belastingaangifte van volgend jaar. Mocht u een financiële bijdrage willen geven dan graag onder vermelding van: Nieuw huis voor Kadek. Rekeningnummer 157354369 tnv scholingsprojectbali. Ik zal ook een foto
van het bestaande hutje mee sturen zodat jullie kunnen zien dat hulp erg hard nodig is.

Dan kunnen Kadek en haar moeder tenminste droge voeten houden als het regenseizoen begint. Als we geen ander huis gaan bouwen loopt ook net als vorig jaar het hele huis onder water.

Dit is een heel verhaal geworden. Maar ik ben erg blij met wat wij als stichting voor dit gezin kunnen doen.

Hartelijke groet,

Tjeerd