Eerste reisverslag Bali en Lombok 2014

Van Amsterdam naar Nusa Lembongan, via Sanur

Op 30 augustus stapte ik (Hetty) voor de achtste keer in de afgelopen zes jaar in het vliegtuig naar Indonesië. Wat begon als een opwelling (jawel, na het lezen van Eat, Pray, Love) in december 2008, zodat ik mijn 55ste verjaardag op Bali ging vieren (een beetje tenminste, met een taartje met mijn naam en kaarsjes, door Linda, vriendin/collega, die toen ook Bali zat, geregeld), heeft geleid tot een jaarlijks bezoek (en soms zelfs twee keer per jaar). Wie had dat kunnen denken, na mijn Midden-Amerika jaren. Het zijn inderdaad wel hele verschillende culturen. Afgelopen februari heb ik Tjeerd dan ook eens meegenomen naar Costa Rica, en kon hij dat zelf meemaken. Er zijn natuurlijk ook overeenkomsten, met name het klimaat, de mooie stranden, regenwouden etc., maar verder is het toch wel een heel ander deel van de wereld. De waarheid gebiedt me te zeggen, dat de Latijnsamerikaanse cultuur me meer ligt, en het ook wat gemakkelijker is omdat ik Spaans spreek. Maar hier voel ik me zeker ook thuis, en is het heerlijk toeven. En goedkoop, zeker met de huidige wisselkoers  (15000 Rph -= 1 Euro). Op zich zegt dat natuurlijk niets, je moet kijken wat je ervoor krijgt. We zitten op dit moment in een heel fijn, klein hotel, op een puntje van Nusa Lembongan, klein eiland op ruim een half uren varen – met de fast boat – van Sanur aan de oostkust van Bali. Cottage (villa zeggen ze hier) met uitzicht op zee, net nieuw allemaal, strand op 5 minuten lopen, heerlijk rustig, en dat kost dan 50 euro per nacht incl. ontbijt. De eerste twee nachten zaten we in Sanur, dat kennen we  goed, en daar hebben we de laatste drie keer in hetzelfde hotel gezeten. Zo eentje waar ook de OAD mensen onderbrengt. Niks mis mee, en je babbelt nog eens met mensen. Ook prima kamers, heerlijk ontbijt, prachtige zwembaden etc. etc. Maar nu hadden we een leuk, klein guesthouse, zonder zwembad, en ook heerlijk ontbijt, op tien minuutjes lopen van het strand, voor nog geen 25 Euro. En ’s avonds lekker eten op de night market; overdag een leeg plein, en tegen de avond omgetoverd tot een gezellig eetplein, met simpele verrijdbare ‘’keukentjes’’, houten tafels en banken, je schuift gewoon aan, en kiest de rijst met sate, gado-gado, nasi goreng etc. En dat kost dan minder dan twee euro pp, incl. drankje. Dat soort dingen. Genoeg over geld gesproken, maar anders denken jullie misschien: hoe doen ze dat toch al die weken op vakantie J). Sanur is zeker in het weekend ook erg gezellig met Balinezen die vrij zijn, en dan tegen de avond, als het minder warm is, lekker naar het strand gaan en met kleren en al gaan badderen. Overal op het strand verschijnen verkopers van kleine hapjes, stokjes saté en lekkere maiskolven. Het is een gezellige drukte, één groot tableau vivant.

In Sanur nog even langs de fotograaf, om de laatste foto’s die Tjeerd had genomen van de bezochte kinderen in Pancasari, te laten afdrukken. Hij was al op 7 augustus op Bali, en is de afgelopen drie weken druk bezig geweest voor de stichting. Bijna 150 kinderen worden er nu gesponsord, dus hij is wel even zoet om dat allemaal weer te regelen. Zie voor zijn korte verslag de website van de stichting: www.scholingsprojectbali.nl  Er zijn nog een paar kinderen te bezoeken, onder meer in Ubud (waaronder een meisje dat ik zelf sponsor), daar zijn we later deze maand.

Verder in Sanur onze trip naar Nusa Lembongan en naar Lombok geregeld. Na wat heen en weer gevraag (er zijn heel veel ‘’tourist offices’’ in  Sanur), kregen we een leuke aanbieding voor de fast boat van Sanur naar dit eiland, drie dagen later door naar Sengiggi op Lombok, en op een gegeven moment (open ticket) weer terug van Senggigi naar Padangbay op Bali. We willen deze vakantie  vooral ook het zuiden van Lombok wat gaan verkennen. We hadden al eerder (ja, inderdaad, via booking.com) een hotel op Nusa Lembongan geboekt: Bali Belva. Er staat altijd wel veel informatie op booking.com, maar in de praktijk ziet het er toch vaak net iets anders uit. Maar Bali Belva overtrof onze verwachtingen. Nusa Lembongan is een klein eiland, ca. 8 km2, en er zijn – behalve de kleine bemo’s die de toeristen naar hun hotels vervoeren, geen auto’s.  Het is wel heuvelachtig, dus veel lopen is er niet bij. We hebben gisteren een scooter gehuurd bij het hotel, en zijn er een dagje op uit getrokken om het eiland te verkennen. We kwamen uit bij het mangrove forest, en hebben daar een tripje van een half uur gemaakt. In een bootje dat ons tegemoet kwam, ontdekten we het jonge stel uit Japan, dat ook in onze bemo zat vanuit de haven naar het hotel, maar eerder werden gedropt. We nodigden hen later nog uit om wat te drinken en hebben gezellig zitten babbelen met Zwitserse Peter (door de liefde al zes jaar in Japan, net zijn Bachelors Internationale Betrekkingen afgerond, en begint in september met zijn Masters aan de London School of Economics) en Japanse Megony (hmm, weet niet of je het zo schrijft). Deze maand beginnen ze dus aan hun nieuwe leven in Londen, en komen ons wellicht nog eens opzoeken in Utrecht. Altijd leuk die korte ontmoetingen. Met de scooter zijn we verder gereden, de brug over naar het naastgelegen, nog kleinere eiland, Nusa Ceningan. Na een lunch met nasi goreng, weer terug naar Bali Belva. Daar nog een snorkeltrip voor woensdag geregeld, naar Manta Bay, waar – het woord zegt het al – je al snorkelend mantas kunt zien (meestal). Vandaag is het dus woensdag en hebben we de trip achter de rug. Vanochtend om 8 uur vertrokken van Mushroom Bay, het kleine strand hier vlakbij, met z’n tweetjes op zo’n traditionele boat met outriggers. En de captain natuurlijk. We voeren ruim een half uur langs de kust van Nusa Lembongan, langs Nusa Ceningan, naar Nusa Penida, een veel groter eiland, maar weinig toeristisch. Daar stopten we bij Manta Bay, waar nog een aantal boten met snorkelaars en duikers lagen. Er werd door onze captain een manta gespot, die wij ook vanuit de boot langzaam en elegant zagen zwemmen, maar toen we eenmaal met snorkel en fins in het water lagen, zagen we hem (haar?) niet meer. En het water was toch wat chilly, zodat we na verloop van tijd maar weer aan boord klommen, zonder de manta onder water te hebben gezien. Op naar de volgende snorkelplek, zonder mantas, maar wel vele andere mooie gekleurde vissen, zodat we ons in een groot aquarium waanden. Na een kopje koffie in Mushroom Bay, weer terug naar Bali Belva, voor een dagje chillen, en verslag schrijven. Morgenochtend weer inpakken, en dan met de fast boat naar Lombok.