15de reisverslag: weg uit nat Australië.

Toch nog een laatste reisverslag van mijn (Hetty’s) hand, vanuit de lobby van ons hotel in Brisbane, waar we onze laatste nacht in Australië hebben doorgebracht. Op dit moment is het droog, maar er is de laatste dagen veel regen gevallen in dit gebied (noorden van New South Wales en zuiden van Queensland). Wegen afgesloten, auto’s toch nog verrast door het hoge water, en weermannen/vrouwen die mensen waarschuwen, maar tegelijkertijd melden dat ze zich niet al te veel zorgen hoeven te maken, want het wordt niet zo erg als vorig jaar. De schrik zit er hier in Brisbane en omgeving n.l. goed in, na de overstromingen van vorig jaar januari. Maar wij hebben geluk gehad; en zijn de ergste regen voor geweest blijkbaar.

We hadden het prima naar ons zin bij Penny en Ron; ook wel met wat regen, maar een dagje luieren is ook niet weg. Verder wat tripjes naar leuke, oude(re) stadjes, zoals Childers en Bundaberg (bekend van de rum) en Harvey Bay. Voor de lunch of om ons te vermaken, gingen we nogal eens naar een club. Wie wel eens in Australië is geweest, kent het verschijnsel waarschijnlijk wel. Veel clubs (Bowling club, RSL club, Marina club etc.), waar je lid van bent en redelijk goedkoop kunt eten (roast of the day) en drinken. En niet te vergeten: gokken! Dat lid worden gaat overigens heel makkelijk: je vult alleen een formuliertje in met al je gegevens en klaar is kees.  Gokken betekent formuliertjes met getallen invullen (en geld op inzetten natuurlijk), ze noemen het keno en het is een soort bingo. En natuurlijk de z.g. pokies (fruitmachines). Er wordt heel erg veel geld uitgegeven aan gokken in Australië,  in de clubs en natuurlijk de casino’s.  Leuk om eens mee te maken en een (klein) gokje te wagen, maar ik hou er niet zo van (Tjeerd een beetje meer J).

Ons laatste Australië avontuur was een trip van drie dagen en twee nachten naar Fraser Island. Het is het grootste zandeiland ter wereld (120 km lang en 20 km breed) en staat op de Wereld erfgoedlijst.  We hadden deze trip een week van tevoren geboekt, en waren gezien de weersomstandigheden een beetje bezorgd. Want met regen zou het wel erg avontuurlijk worden, omdat we gingen kamperen!

Op vrijdag 20 januari namen we afscheid van Penny en Ron, en reden we naar Rainbow Beach, vanwaar de trip naar Fraser Island vertrok.  De organisatie was in handen van Pippies Beach House, een hostel in Rainbow Beach, waar we de nacht van te voren en na afloop zouden slapen (was onderdeel van het pakket). Zo zaten we die middag om twee uur rond de tafel met elf andere mensen die hadden geboekt, voor de briefing.  De groep bestond naast ons twee uit Duitsers, Denen, Ieren en een Aussie, drie jongens en acht meiden. De jongste was 19 en de oudste 25, daarna een heeeele tijd niks, en toen wij dus.  Er werd een vrolijke video getoond, vol aanwijzigen over wat allemaal mis kan gaan, vooral met het rijden in (rul) zand met je 4Wheel Drive, en wat je wel en vooral niet moet doen als je oog in oog komt te staan met één of meerdere dingo’s (wilde honden). Wij hadden van te voren al aangegeven dat we niet wilden rijden, en – gezien de jeugdige leeftijd van de meeste deelnemers (jonger dan 21 mag je niet in een rental car hier) -  bleven er maar twee over die mochten (en ook wilden) rijden: Sarah en Dan, het Ierse stel.  Voor ons ook nog piepjong natuurlijk, met hun 25 jaar.  De andere chauffeur was onze gids: Harps, een Maori van midden veertig.  Na de briefing was het tijd om boodschappen te gaan doen met de groep, want we zouden tenslotte gaan kamperen en moesten ons eigen eten meenemen en klaarmaken. We waren al in twee groepen verdeeld (de twee auto’s, van Harps en van de Ieren). Met onze groep van zeven togen we dus met ons van te voren gemaakte boodschappen lijstje  naar de supermarkt. Dat was een avontuur op zich. Bepakt en bezakt de auto weer in (oja , natuurlijk ook nog naar de liquor store voor de ‘’goon’’. Goon is een 4-liter pak met goedkope en verrassend drinkbare wijn. Geen idee waarom het zo heet). De volgende ochtend werd alles in de twee auto’s geladen, en reden we de korte afstand naar de ferry. Die bracht ons in nog geen tien minuten naar Fraser Island, en daar begon het zandavontuur.  Met zo’n 80 km (max snelheid daar) raasde Harps over het brede zandstrand, af en toe wat geulen met stromend water en rechts van ons de golven.  Er zijn op het eiland een aantal mooie meren, met uiterst helder (zoet) water, en onze eerste stop was één van deze meren: Lake Mackenzie.  De wegen naar het binnenland zijn  aanzienlijk minder makkelijk begaanbaar dan het (meestal) gladde strand, en dat vereist toch wel wat stuurmanskunst. Ons Harps draaide daar natuurlijk zijn hand niet voor om, en gelukkig bleken de beiden Ieren hun mannetje/vrouwtje ook te staan aan het stuur van hun 4Wheel Drive.  En toen was er de camping: met hele kleintjes tentjes voor twee personen. Dat was wel even afzien voor ons ‘’oudjes’’. Gelukkig kwam Harps met een gewone matras aanzetten, zodat Tjeerd in elk geval een beetje zacht kon slapen. Maar erg comfortabel was het natuurlijk allemaal niet, en we bedachten ons wel dat dit echt de laatste keer is dat we zoiets doen. Maar verder: we hebben een geweldig leuke tijd gehad met het jonge grut. Samen koken, eten, afwassen, veel kletsen, en niet te vergeten prachtige dingen zien (de volgende dag weer een paar meren, mooie uitzichtspunten, wandelingen), we hebben heel erg genoten. En zij vonden ons toch ook wel erg ‘’cool’’  en het was ‘’awesome’’ dat we dit deden. We waren tenslotte ouder dan hun eigen ouders. We troffen het ook heel erg met het weer, het was zonnig met af en toe wat wolken. Dat beseften we ons met name toen het op de dag dat we weer vertrokken naar begon te regenen. Maandag om vier uur waren we weer terug in Pippies Beach house. Harps had voorgesteld om met z’n allen pizza te gaan eten ter afscheid. We zagen de wat aarzelende gezichten en begrepen dat dit voor de meeste van de groep gewoon te duur zou zijn, ondanks het feit dat hij een special prijs had afgesproken in het restaurant. Dus toen hebben we maar besloten dat we hen zouden tracteren op de pizza’s.  Dat was natuurlijk ook weer heel erg cool en awesome, en iedereen blij, wij ook, want – zoals gezegd -  we hebben echt heel erg van deze groep genoten, en deze afsluitende avond hoorde iedereen er gewoon bij te zijn.

Iedereen bleef nog een nachtje in Pippies slapen, dus het echte afscheid was pas de volgende  ochtend, na een uitgebreide uitwisseling van adressen (e-mail, facebook) en foto’s. Bijzonder hoe je in korte tijd close kunt worden met elkaar, ook al zien we hen wellicht nooit meer (we hebben wel een uitnodiging om te komen logeren bij Harps in Rainbow Beach en bij Freddy in HannoverJ). Na diverse hugs en kisses, stapten we weer in onze  Hyundai I30 voor de laatste nacht in Australië. De bedoeling was ergens aan het strand een stukje zuidelijker een hotel te zoeken, maar de aanhoudende regen deed ons besluiten om naar Brisbane te rijden, niet te ver van het vliegveld, voor het geval er morgen wegen ondergelopen zouden zijn, en we niet verder zouden kunnen. Dus na het afzien in het tentje, trakteerden we onszelf op een viersterren hotel  in hartje Brisbane. Nog een uurtje en dan wordt de auto voorgereden (jawel, met valet service) en rijden we naar het vliegveld voor de late vlucht naar Kuala Lumpur. En dan neemt Tjeerd het reislogger stokje over voor zijn vervolg, en mag ik mijn moeder, dochter en kleinkinderen weer omhelzen. Ook erg leuk!

Hartelijke groeten en dank voor al jullie leuke en gezellige reactie’s

Tjeerd en Hetty