14de reisverslag: Down Under!

14de reisverslag: Down Under! We zijn inmiddels alweer halverwege ons verblijf in Australië: hoog tijd voor een update! De dag na Kerst vertrokken we in de avond naar Sydney: na een vlucht van zes uur, met tijdsverschil van drie uur, passeerden we zonder problemen (wat snuffelende honden rond de backpacks) rond zeven uur in de ochtend de douane. Nadat we op het vliegveld voor het luttele bedrag van zo’n 40 Euro een Australische simcard voor Tjeerd zijn mobiel hadden gekocht (kosten 50 Australische dollars, maar met een tegoed van 450 dollars, één maand geldig, maar meer hebben we toch niet nodig, en incl. internet verbinding, heel handig), en een weekpas voor het openbaar vervoer (metro, bus en ferry, ook heel handig), stapten we in de airport link train naar het centrum: Circular Quay. Hier stapten we op de ferry naar Manly, waar we al maanden geleden een hostel hadden geboekt, in de wetenschap dat het in Sydney rond de jaarwisseling heel druk is. Het was prachtig weer en we genoten van de trip van een half uur naar Manly. Met onmiddellijk uitzicht op de Harbour Bridge en het Opera house. Daar hadden we overigens vanuit de lucht ook al prachtig zicht op. Van aller superlatieven die over Sydney zijn geschreven: het klopt! Wat een prachtige stad, met al zijn baaien en stranden. Ons hostel was, tja, een echt hostel. Natuurlijk slapen we niet in de dormitory, maar hadden onze eigen kamer, en die was prima. Maar wel midden in het (levendige) centrum van Manly, met een pub met live muziek aan de overkant. Maar met oordoppen in (die werden notabene door het hostel zelf verstrekt!), en muziek uit ‘’onze’’ tijd, was het heel goed te doen. Het strand lag om de hoek, we nuttigden onze overheerlijke fish and chips op een bankje, kijkend naar de surfende Aussies, en vermaakten ons prima. Elke dag pakten we de Manly ferry naar Circular Quay (het centrum), om daar wat rond te banjeren, of pakten een andere ferry naar weer een ander deel van de stad, om dat te verkennen. Nogmaals, Sydney is echt heel leuk. En toen was het 31 december, en dat was in feite de belangrijkste reden om hier te zijn: new year’s eve and the fireworks at Harbour Bridge. De hele stad bereid zich daar op voor: iedereen wil op het mooiste plekje zijn, daar waar alles te zien is. We kwamen er al snel achter dat je voor de mooiste plekjes ’s ochtends vroeg al aanwezig moet zijn, en daar blijven, of een kaartje voor één of ander kopen, voor veel geld. Omdat we geen zin hadden om de hele dag op één plek in de warmte te moeten blijven hangen, besloten we toch maar voor het laatste. Dus zaten we op oudejaarsavond bij het restaurant Opera Kitchen, tegenover de Harbour Bridge, met lekker eten en drinken en een internationaal gezelschap. Samen met een Engels stel uit Oxford en een Braziliaans koppel uit Sao Paolo toasten we op het nieuwe jaar, met uitzicht op een spectaculair vuurwerk. Een prachtige jaarwisseling. Next stop: de Blue Mounains. Dit keer met de trein, twee uur naar Katoomba. De Blue Mountains ontlenen hun naam aan de vele Eucalyptus bomen daar, die een blauwige gloed afgeven. Het is een prachtig natuurgebied, waar je mooie wandelingen kunt maken. Het was nog steeds mooi weer, en we hebben twee dagen in de natuur doorgebracht, met weliswaar niet al te lange wandelingen, maar soms wel inspannend, zoals bv. de Giant Stairway: bijna 900 treden naar beneden (in ons geval, je kunt natuurlijk ook naar boven ). En dan vervolgens terug omhoog, met het meest steile treintje ter wereld (zie de foto’s). Onze volgende bestemming: Brisbane, om nichten van Tjeerd op te gaan zoeken. Dit keer weer met het vliegtuig: een klein uurtje bracht ons op ong. dezelfde tijd in Brisbane, want het is daar een uur vroeger. Dat leek me vreemd, omdat het bijna op dezelfde (noorder) breedte graad ligt, maar later hoorde ik dat ze in Sydney winter en zomertijd hebben, maar in Brisbane niet. Er is nog behoorlijk veel autonomie hier in de staten. Wij hebben wel het idee dat Australië één land is, en politiek gezien is het dat natuurlijk ook wel, maar de staten hebben zelf ook een government en een premier. Je kunt inmiddels wel met één en dezelfde trein van Queensland naar New South Wales (vroeger hadden ze verschillende railbreedtes), maar er zijn ook veel verschillen. Zo hoorde ik vandaag dat ze ook hun eigen onderwijs systeem hebben. Het lijkt natuurlijk wel op elkaar, maar elke staat beslist zelf over het curriculum. Vandaag vertelde iemand me b.v. dat ze met ingang van dit schooljaar in Queensland het nationaal curriculum gaan invoeren. Nicht Mathilde woont op een half uurtje van Brisbane, en kwam ons ophalen van het station. Ze woont in een mooi huis, met giga oprijlaan, en kregen een fijne kamer met eigen badkamer. Het was leuk om zo in het Australische (familie) leven terecht te komen: kennismaken met haar vriend en zoon en dochter en haar familie. Een andere nicht van Tjeerd, Meiske en haar man Otto, wonen hier vlakbij, en natuurlijk hebben we hen ook bezocht. Met Mathilde zijn we een dagje naar Surfers Paradise geweest, één van de meest populaire stranden aan de z.g. Gold Coast, iets ten zuiden van Brisbane. En natuurlijk ook naar de stad Brisbane zelf, waar we een nachtje een hotel boekten en ook een auto huurden voor de rest van onze tijd in Australië. In Brisbane hebben we een interessante wandeling van een paar uur door het historische deel gemaakt, met een gids die erg veel wist te vertellen. Zelf wandelden we langs de mooie Southbank (was een jaar geleden nog helemaal onder gelopen tijdens de overstromingen en nu weer prachtig gerestaureerd) naar ons hotel. Maar het was zo warm (dik boven de dertig graden), dat we het daarbij hebben gelaten, en de volgende dag in onze ‘’eigen’’ auto (met GPS) weer terug zijn gereden naar Mathilde. De volgende dag vertrokken we naar het noorden, naar de Sunshine Coast, op weg naar een andere nicht van Tjeerd: Penny. Zij woont samen met Ron in Howard, waar we nu dus zijn, in een heel groot huis, op een enorm stuk grond in – wat Mathilde in elk geval vertelde – the middle of nowhere. Voor Nederlandse begrippen is dat wellicht het geval, en het is goed dat we onze eigen auto hebben – maar in een half uurtje van hier is Hervey Bay en het strand. Prachtige stranden, all over Queensland, en natuurlijk so wie so de hele kust. Dit deel heet dan weer de Fraser Coast, genoemd naar Fraser Island: het grootste zand eiland ter wereld (120 km lang, 5 km breed). Het is mooi hier, we spotten onze eerste kangaroes in hun achtertuin, een hele groep. Van hieruit kunnen we mooie dagtripjes maken naar leuke stadjes, en mooie stranden. Gisteren waren we in een kleine snake en crocodile ‘’zoo’’, met uitleg over giftige slangen (heel handig in dit land) en crocodile feeding (nogal spannend, want de krokodil kwam plotseling uit het water en de man van de zoo moest maken dat hij wegkwam). Ik ben zelfs over mijn angst heen gestapt en heb mezelf een black face Python over mijn nek laten leggen. Onderweg naar huis zagen we nog een hele grote kangaroe (wist niet dat ze zo groot konden zijn, als ze rechtop staan wel zo’n 3 meter hoog). Dan weet je echt dat in Australië bent! De 17de vieren we mijn {Hetty’s} verjaardag in Hervey bay. Volgende week vrijdag de 20ste gaan we weer richting Brisbane, na eerst een bezoek gebracht te hebben aan Fraser eiland. We hebben een tour geboekt met 2 overnachtingen {in een tentje} ergens op het eiland. Moet spannend worden want er lopen allerlei beesten rond die best wel honger hebben, maar we zullen zien wat het gaat worden. De 25ste vliegen we door naar Kuala Lumpur voor de laatste 3 nachten samen van deze 4 maanden. Hetty vliegt de 29ste terug naar Nederland, en Tjeerd blijft nog 4 weken in Maleisië. Van hem komt dan ook het laatste reisverslag.

 Hartelijke groeten van ons,

 Tjeerd en Hetty.

 ps: foto's volgen