Van Sierpe naar Drake Bay/terug naar Manuel Antonio

28 februari 2014 - Corcovado National Park, Costa Rica

Van Sierpe naar Drake Bay 
Vroeg op, want om zeven uur vertrekt onze boot voor de tocht door de mangroves. Dan is het nog niet zo heet en is er meer kans om dieren te zien. En die zien we zeker, mede dankzij de scherpe ogen van onze gids en zeker die van onze kapitein. Vogels zoals de ibis en verschillende soorten reigers, en nog vele anderen, waar we ook de namen en bijbehorende plaatjes in de vogelgids van te zien krijgen, maar ik zou ze nu niet meer kunnen reproduceren. Ook twee soorten apen zien we: de squirrel monkees en de spider monkees, een kleine kaaiman, en een boa constrictor in een boom. Het was een mooie tocht. Terug bij ons hotel gekomen, is het inmiddels druk geworden: allemaal toeristen die net als wij naar Drake Bay willen. Om half twaalf stappen we weer in een boot, nu dus op weg naar Drake. Dat duurt dus geen half uur,  maar ruim een uur op de river de Sierpe (betekent slang, omdat hij nogal slingert) naar de zee. Dat gaat met een behoorlijke snelheid, dus nogal een bumpy ride. Het was een aparte ervaring om uit de binnenlanden over de rivier zo de zee op te varen. Omdat ik had begrepen dat het nogal druk kon zijn hier, hadden we vanuit  Nederland al gereserveerd in een klein hotelletje: Vista al Mar, met een Duitse eigenaar. Veelbelovende naam en de plaatjes zagen en leuk uit, volgens de beschrijving dicht bij het strand. We werden als laatste passagiers afgezet bij een klein strandje, waar niets te zien was. Daar werden we begroet door een stel, bleken twee Oostenrijkers te zijn die ook in het hotel verbleven. De eigenaar, Werner, was nog niet terug van boodschappen doen in Palmar. Toen kwam zijn hulp ons ophalen, nam mijn rugzak over, en ging ons voor naar ons verblijf. Dat viel nog niet mee: het ligt inderdaad dichtbij het strand, maar wat niet op de website stond vermeld, was dat het hoog ligt, dus klimmen! En dat vinden mijn knieen niet leuk (vooral omlaag niet) en Tjeerd's longen protesteren dan (vooral omhoog). Wel mooi uitzicht, inderdaad op zee. We rusten eerst maar wat uit, in onze hangmatten op het terras, en gaan later toch even naar beneden, terug naar het strandje. Je kunt van hieruit wel naar het enige, kleine dorpje lopen, via het strand. Maar dat is toch nog  een half uur heen, en - vanzelfsprekend - een half uur terug. En dat bij meer dan 30 graden. Dus dat doen we maar niet. Dan maar terug naar onze cabina,  boekje lezen en wachten tot de bel gaat voor het eten. Samen met het Oostenrijkse stel, die hier al een week zitten, schuiven we aan voor het door Werner gemaakte avondeten. En koken kan hij! Na het eten nog wat gelezen en toen vroeg gaan slapen, want er is verder niets te doen hier, en een wandelingetje zit er ook niet in. Of we moeten weer de berg af in het donker, en daar voelen we niets voor. Morgen gaan we so wie so genoeg wandelen, want we hebben een trip geboekt door Corcovado national park. Om zes uur staan we beneden aan het strand om opgepikt te worden door de boot, dus dat was opstaan om vijf uur.  Na ruim een uur met de boot (snel, geen dolfijnen of walvissen gezien onderweg, voor de laatste is het helaas niet het seizoen nu), gaan we aan land in het nationaal park Corcovado. Met een groep van acht en een gids met goede verrekijker, gaan we op stap. Het is een tocht van bijna vijf uur, en we zien een aantal dieren, waaronder een tapir en een visarend, met een grote vis in zijn bek, een aantal apen, wilde zwijnen, mooie spechten met rode kopjes en nog wat andere vogels. Nog een lunch op het strand en weer terug in de boot, die ons afzet bij ons strandje. Even een duik in de zee, en terug omhoog klimmen naar huis. Alwaar Werner ons opwacht en vraagt of we nog wat willen drinken en eten. We worden goed verzorgd! Ook 's avonds weer heerlijk gegeten, met de gaste die vandaag is gearriveerd: Michele uit Australie. De volgende ochtend weer tamelijk vroeg op: de boot terug naar Sierpe haalt ons om 7 uur op bij het strand. Werner loopt mee naar beneden, met mijn rugzak gelukkig, ook ingeval men ons voorbij vaart, dan kan hij nog even bellen! Gaat allemaal gesmeerd en in Sierpe nemen we een taxi naar Palmar, en vandaar de bus naar Manuel Antonio.

Terug in Manuel Antonio
Althans voor mij (Hetty). Ik was hier voor het eerst in 1995 (sic!) met Thea. Hoewel het destijds al een populaire bestemming was,  ook voor de Costa Ricanen zelf, herinnerde ik me het toch als redelijk rustig. Ik had inmiddels al wel begrepen dat dat niet meer het geval was. Zijn populariteit dankt Manuel Antonio aan het national park dat die naam draagt, een van de kleinste in Costa Rica, maar ook een van de mooiste. En aan de stranden, die ook tot de mooiste van het land worden gerekend, en waar het regenwoud tot de zee reikt. We verblijven in hetzelfde hotel waar ik bijna twintig jaar geleden was,  Vela Bar. Er is inderdaad veel veranderd sinds 1995: de weg tussen Quepos en Manuel Antonio is inmiddels volgebouwd met hotels, villa's en restaurants. En ook in het dorpje zelf is het e.e.a. bijgekomen. Maar dat is ook wel logisch na bijna 20 jaar.  Het hotel is leuk, nog kleinschalig en rustig, hoewel het aan de toegangsweg van het nationaal park ligt. Dat is vooral de volgende dag handig, want we lopen daar in vijf minuten naar toe. Toch wel weer fijn na onze hide away in Drake Bay om wat meer reuring te hebben (happy hour, wifi, van die dingen :))
De volgende dag gaan we het.park in, waar het inderdaad een stuk drukker is dan ik me herinner. Maar het spreid zich wel snel wat uit, zodat we niet meer in een file lopen. En er zijn een aantal prachtige stranden in het park, waar het zeker geen Zandvoort is. Dus ook de zwemspullen mee om even te badderen in de lauwwarme Pacific. We zien overigens niet zoveel dieren; een paar luiaards,  apen, lizards, dat was het wel. De vogels horen we wel, maar zien we niet. Misschien te laat op de dag. Teruggekomen in het hotel, eerst een paar uur luieren (de warmte maakt ook sneller moe). Eind van de middag stappen we op de lokale bus naar Quepos om onze bustickets voor San Jose voor morgen te kopen, en lopen daar nog wat rond. Terug in Vela Bar een paar daiquiris (happy hour) gedronken, en lekkere camarones gegeten, Hannia gebeld dat we morgen weer in Heredia zijn, boekje gelezen en naar bed. Fijne plek hier. Pura vida!


 

Foto’s

4 Reacties

  1. Olga:
    1 maart 2014
    Het is daar heel mooi en warm, jullie zien er erg veel liefs.
  2. Hans:
    1 maart 2014
    Het is puur genieten bij jullie ,fantastische vakantie . groetjes van uit een lenteachtig vinkeveen
  3. Sjouk:
    2 maart 2014
    Heel fijn om zo met jullie mee te reizen en dan de foto's te zien. Geniet ervan. Groetjes, Sjouk
  4. Eveline:
    3 maart 2014
    He Hetty en Tjeerd,
    Vorige week was onze achterbuurman hier te eten en die was ook naar Costa Rica geweest met een georganiseerde reis. Hij had een fotoboek dus kunnen ons een goed beeld vormen van m.n. de natuur en dieren. Wat is daar een prachtige verscheidenheid van...kikkers, apen, vogels, en prachtig regenwoud, niet te vangen in een foto eigenlijk.
    Zaterdag en zondag Philip's verj gevierd, kleine kring maar gezellig.
    Veel plezier nog! X